Afirmacje. Temat intrygujący i wzbudzający wiele emocji. Niektórzy twierdzą, że działają, inni , że to bujda i robienie ludziom wody z mózgu. Pamiętam, że kiedy zaczynałam przygodę z afirmacjami, głównie kojarzyły mi się z powtarzaniem sobie zdań typu : jesteś spokojna, dasz rade, potrafisz to, uda ci się… I wszystkie tego typu zdania, które tak na prawdę nie były afirmacjami. Czym…
Wczoraj o godzinie 21 miałam dla Was gotowy wpis. Gigantyczny, wypasiony, rekordowy wpis. Kiedy sobie pogwizdując zadowolona z siebie szukałam fajnej foty, która oddałaby sobą to co chce Wam przekazać, wpis mój znikł…Totalnie znikł. Disappeared. WAS GONE. Szukam w historii, szukam w szkicach, szukam pod biurkiem, na biurku, przeszukuje całą przeglądarke. Nie ma. Nie robiąc z siebie świętej, z ust mych mogło…
Dzisiejszy wpis, jest zainspirowany osobistą rozmową z moją znajomą. Oczywiście nie będzię tutaj miał miejsca wpis o tym co dzieje się w życiu moich znajomych, jednak rozmowa ta zaowocowała pewnymi przemyśleniami. Mieszkam w kraju, w którym kobieta stanowi jednostkę niezależną, w dosłownym tego słowa znaczeniu. Holenderka, kiedy rodzi dzieci nie skreśla przy tym ze swojej listy kariery czy też dawnego…
Mam taką jedną cechę, którą lubię w sobie, jednak czasem wiedzie mnie ona do totalnej niemocy. Uczucie to pojawia się kiedy moje perpetum mobile zderza się z drugim człowiekiem o mocnej osobowości status quo. Kiedy widze problem, przeszkodę czy też zwykły proces w pracy, który można by rozwiązać wprowadzając proste zmiany, działam. Uczę się przy tym też często, że warto…
Jestem w trakcie lektury interesującej książki Roberta Cialdini Pre-swazja. Wczorajszej nocy natrafiłam w niej na rozdział, w którym wspomina o rosyjskiej badaczce Blauma Zeigarnik. Ta niezwykła kobieta, psycholog i badacz, przeprowadziła szereg analiz związanych z pewnym wydarzeniem. Siedząc często w restauracji zaobserwowała ona, że kelner bez zapisywania, był w stanie zapamiętać wszystkie zamówienia od swoich klientów i bezbłednie dostarczyć je do stolików.…
Wchodzę na facebook, tam udostępniony artykul z jednej z gazet: “Egzaminator przesłuchany w sprawie śmierci kursantki” pod artykułem komentarze ludzi. Najczęściej są to już wydane wyroki “ekspertów”, którzy tam nie byli, ale oni już wiedzą… Oni już wiedzą , że jak facet przeżył, to jest winny… Fala wypowiedzi, których nie warto nawet przytaczać. Kolejne artykuły… Nad wartością treści nie będę…
Po 3 tygodniach urlopu od wszystkiego, wracam z nowymi ideami i pomysłami. Lubię wakacje w Polsce. Mam wtedy okazje spotkać ludzi z którymi wiąże się wiele dobrych wspomnień oraz dzięki nim wiem więcej na temat tego, jak wygląda teraz życie w naszej ojczyźnie, bo nie oglądam telewizji i czytam tylko wybrane gazety. Jednak opinia medii to jedno, to co dzieje…
Rozmawiając z ludźmi często odnosze wrażenie, że oni nie przychodzą do nas po rade. Myślę, że jest wręcz odwrotnie. Tego czego pragnie większość osób, przychodząc i pytając jak coś zrobiłam, czy też opowiadając o swoich planach, jednocześnie wyciągają tuzin argumentów, dlaczego danego celu w danej chwili nie mogą sami zrealizować. Mam wtedy wrażenie, że szukamy w oczach innych, aprobaty dla naszych lęków…
Przez ostatnie dni, starałam sobie przypomnieć w którym momencie ostatnich miesięcy zrozumiałam najlepiej siebie i kiedy zaczęłam szczerze ze sobą rozmawiać. Moje rozmowy nie wyglądają oczywiście tak, jakby czytelnik sobie wyobrażał: “gadająca do siebie baba na przystanku” ;). Mam tutaj na myśli, wewnętrzne rozprawki o tym czego chce, co kocham, a co, tak naprawdę, nie jest mi w życiu potrzebne…
24 lipca, za oknami lato w pełni, 32 stopnie od miesiąca. Przychodzę do pracy włączam laptop i udaje się do kącika uciech i plotek po kawę. Spotykam koleżankę po fachu z nietęgą miną. Co się stało? – pytam Jak to co? Ten upał, to jest nie do wytrzymania. Ileż można znosić takie temperatury. Dalej już tak nie mogę… – odpowiada…
